mary span | plust je blik | 19 mei 2023

Allebei synchroon? Dan klikt het

In de levende wereld stemmen mensen en dieren hun coördinatie, tempo en bewegingen op elkaar af. Krekels en kikkers zingen synchroon. Vuurvliegjes en muggen voeren hun verkeringsrituelen synchroon uit. Al kort na de geboorte stemt een baby zijn bewegingen af op bijvoorbeeld het ritme waarmee zijn of haar ouder communiceert. Synchroniciteit komt meer voor dan we beseffen.

De term ‘synchroniciteit’ (zie: begrippenlijst) is in het begin van de twintigste eeuw bedacht door de Zwitserse psycholoog Carl Jung 1875 – 1961). Hij beschreef daarmee het fenomeen toeval, dat volgens hem te vaak voorkwam en te veel verborgen betekenis had om willekeurig te kunnen zijn. Jung stelde dat dergelijke gebeurtenissen, waarbij geen causaal verband kan worden aangetoond, toch een sterke relatie vertonen. Deze relatie zou wel eens op de principes van ritme en synchroniciteit kunnen zijn gebaseerd.

Het begon allemaal in 1665 met
natuurkundige Christiaan Huygens.

De natuurkundige Huygens (1629 – 1695) probeerde de nauwkeurigheid van zijn uurwerken te verbeteren. Toen hij ziek in bed lag en naar de slingers keek van twee klokken die hij een paar meter uit elkaar had geïnstalleerd, merkte hij dat ze altijd samen oscilleerden. Zelfs als hij ze opzettelijk asynchroon startte, keerden de slingers binnen een half uur terug naar hun gesynchroniseerde slingeringen.

De slingers van Huygens’ klokken synchroniseerden door kleine trillingen in hun houten behuizing en creërden een gezamenlijk ritme. Moderne wetenschappers hebben sindsdien ontdekt dat trillingen feitelijk ten grondslag liggen aan elk aspect van de natuur – trillingen van atomen creëren hitte en geluid, en trillingen van elektronen genereren licht. Net als de slingers van Huygens zorgen trillingen ervoor, dat dingen op een natuurlijke wijze met elkaar synchroniseren, zoals de draaiing van de maan de getijden van de aarde veroorzaken.

Het leven zelf hangt af van moleculen die op elkaar inwerken door middel van een vibrerend of oscillerend energieveld. In de natuur zien we daarom geen eenrichtingsverkeer, maar dynamische netwerken van reacties die elkaar beïnvloeden en controleren. We zijn bekend met veel van onze eigen lichamelijke ritmes: onze hartslag en ademhalingsritmes, onze cycli van honger en dorst, en onze dagelijkse circadiane ritmes van slapen en waken.

Eigenlijk beseffen we niet dat we
met onze onzichtbare energie
(en dus trilling) elkaar
kunnen beïnvloeden.

Het is bekend dat mensen hun gedrag synchroniseren als ze met elkaar omgaan. Als mensen in een groep betrokken zijn bij elkaar en bij de wereld om hen heen, dan vertonen hun hersengolven eenzelfde patroon. Dan klikt het. Met andere woorden: de mate waarin onze hersengolven in lijn lopen met die van een ander, lijkt te voorspellen hoe goed we met iemand kunnen opschieten en hoe betrokken we zijn. Waarschijnlijk lopen de hersengolven tussen twee leerlingen, of binnen de hele klas, synchroon door gedeelde aandacht voor iets in de omgeving, opperen de onderzoekers. Mensen hebben, samen met andere sociale zoogdieren, gespecialiseerde spiegelneuronen in onze hersenen die ons in staat stellen te synchroniseren met de acties en emoties van degenen die dicht bij ons staan.

Hoe dichter mensen emotioneel
bij elkaar staan, hoe groter de synchronie
van hun gebaren, gezichtsspieren en
patronen van neuronen,
de bouwstenen van de hersenen.

Muziek doet hetzelfde. Muziek creëert door haar ritme verbondenheid, een gezamenlijke beleving, gevoel en besef dat alles met alles samenhangt. Collectief gedeelde en geleefde ritmes geven diepe gevoelens van verbondenheid, bijvoorbeeld tijdens voetbalwedstrijden en songfestivals. Samen muziek maken versterkt de onderlinge sociale banden zelfs op afstand! Muziek kan ons ontroeren, zowel emotioneel als lichamelijk. En dat is een belangrijk gegeven: ritme en synchroniciteit werken door op ons brein en lichaam maar ook daarbuiten door dynamische interacties!

Het ritme van het leven zelf is er een van geboorte, groei, climax, aftakeling en sterfte. Om ons heen en door ons heen wemelt het van energie, we leven in een allesdoordringende wereld. Ik geloof dat dit fenomeen ons kan openen voor een dieper begrip van het leven zelf. Misschien wordt dan ook duidelijk waarom een ​​mystieke ervaring, met zijn eenheidsgevoel, zo intens betekenisvol kan aanvoelen.

AUTEUR MARY SPAN | ©DOESPLUS! | 230519
Publicist in Essentie en auteur van het boek Zinvolle [W]evolutie.
Hou ervan je te inspireren en te activeren voor zinvolle evolutie
in leven en werk, bouwend aan een wereld van nieuwe mogelijkheden.