In eenheid de wereld redden – hoe dan?

Er is iets prachtigs op deze wereld, iets waar we allemaal deel van uit maken. Dat is de eenheid op aarde. Het feit dat we allemaal op deze planeet wonen en samen leven, zorgt voor een unieke verbinding tussen alle mensen, dieren en het milieu.

Wanneer we als mensen deze eenheid erkennen en waarderen, kunnen we veel verandering teweegbrengen. Door samen te werken, conflicten op te lossen en elkaar te helpen, kunnen we een betere toekomst creëren. Maar als we ons niet bewust zijn van deze eenheid, kunnen we onszelf, anderen en de wereld schaden.

Eenheid lijkt een
vernieuwend idee te zijn,
maar is het niet.

Als we bijvoorbeeld niet samenwerken en conflicten niet oplossen, kan dit leiden tot oorlog en geweld. Dit kan niet alleen mensen schaden, maar ook het milieu en dieren. Wanneer we ons niet bewust zijn van deze eenheid, zijn we geneigd om alleen naar onze eigen belangen te kijken en hierdoor vergeten we de gevolgen voor anderen.

Het is dus belangrijk om te beseffen dat we allemaal deel uitmaken van deze eenheid op aarde. Door samen te werken, elkaar te respecteren en te helpen, kunnen we een wereld bouwen waarin iedereen kan leven en gedijen. Maar we moeten wel allemaal beseffen dat we maar een deel van die werkelijke wereld om ons heen waarnemen en dat er dus altijd gesloten gordijnen om ons heen zijn. Laten we ons daarom steeds bewust blijven van deze eenheid en de impact die het heeft op onze persoonlijke en collectieve ervaringen.

Samen doen? Maar
denk dan wel zelf.

Er blijken twee soorten dominante bewegingen te zijn. Een die ervan uitgaat dat dingen het beste centraal kunnen worden geregeld en dat grootschaligheid, standaardisatie een relevant streven is. Daar hoort een mechanistisch wereldbeeld bij. Voorbeelden: survival of the fittest, overwinningsstrategie en concurrentievoordeel, termen die in een zakenwereld de norm voor succes van de leider of ondernemer bepalen. Er is een andere beweging die we aanduiden met decentralisatie en kleinschaligheid. De bijbehorende slogan is bijvoorbeeld: ‘we komen er samen wel uit’ of ‘hou het klein’. Misschien hebben we voor het nieuwe wereldbeeld een beetje van allebei nodig.

Dat doen vooral mensen met een integratief wereldbeeld. Zij zoeken naar zelfverwezenlijking en een diepere eenheid in alle fragmentatie die ze omringt. Integratieven zijn vaak wijsheidszoekers. Ze zoeken naar verbanden en diepere patronen, en proberen dominante tegenstellingen samen te brengen ~ zoals wetenschap en spiritualiteit, economie en ecologie, mannelijk en vrouwelijk, rechts en links. Vanuit het idee dat elk perspectief beperkt is, onderstrepen ze de noodzaak om verschillende perspectieven bij elkaar te brengen en bij te dragen aan een wereld waarin iedereen kan floreren.

Evolutie is hierin de sleutel.
We leren immers door
vallen en opstaan.

Want een sterke nadruk op verheven idealen en spirituele overtuigingen kan ook uitmonden in arrogantie en in een ongegronde visie op het leven. En het kan leiden tot een gebrek aan betrokkenheid bij wereldse of politieke kwesties. Het is daarom belangrijk bescheiden te blijven en je beperkte blik in dit grote mysterieuze geheel te beseffen. Dus hoe groter je inzicht in de heelheid van je eigen wezen, hoe makkelijker je de heelheid in de ander kunt zien. Hoe meer vertrouwen je hebt in je eigen vermogen om nieuwe inzichten te krijgen, hoe meer je vertrouwen in anderen toeneemt.