24 oktober 2023

Wie zijn wij eigenlijk?

Bijna niemand kent zijn ware identiteit. We beschouwen onszelf als Nederlanders of als buitenlanders, gelovigen of atheïsten, of als ons beroep. Elk van deze identiteiten kan waar zijn, maar er is een diepere waarheid. We zijn universum, we zijn kosmologische wezens. Volmaakt en tegelijkertijd onvolmaakt.

In 1964 werd het oerlicht ontdekt door Penzias en Wilson, waarvoor zij de Nobelprijs voor Natuurkunde kregen. Dit licht, deze kosmische achtergrondstraling, komt vanuit alle richtingen naar de aarde. We weten dat elk van deze fotonen afkomstig is van een plaats dichtbij de oorsprong van de kosmos, dus als we deze lichtdeeltjes achterwaarts volgen, worden we naar de geboorteplaats of de oorsprong van het universum geleid. En daarmee komen wij bij de oorsprong van ieder van ons. Wij kennen zelfs de wiskundige dynamiek waaruit het universum als een uitdijend heelal zichzelf voortbracht. Wij evolueerden uit deze lichtsfeer als een bloem die uit de bovengrond opstijgt. Het is een proces van voortdurende innovatie, die zowel (co-)creatie als vernietiging in zich draagt.

We gaan een nieuwe manier
van bewuste [w]evolutie
en mens-zijn binnen.

Precies dezelfde dynamiek van creativiteit en vernietiging vindt in onszelf plaats. We zijn het evoluerende universum: het universum ‘daarbuiten’ is op ingewikkelde en innige wijze verbonden met het evoluerende universum dat zich ‘rond en binnenin onszelf uitbreidt’. Wij zijn geen machine, we zijn het bezielende bewijs van een levend universum. De mens is niet het einde van een verbazingwekkend evolutieproces, maar een scheppingsverhaal. Wij hebben als bewuste, zelfreflecterende wezens zelfs het lot van de aarde in handen. We zijn immers verhalenvertellers, die het leven van de mens op aarde gestalte geeft en tegelijkertijd vernietigt. 

Deze dualiteit is een thema dat door de hele geschiedenis van de menselijke ontwikkeling heenloopt. We hebben te maken met tegenstellingen als vreugde en verdriet, recht en onrecht, goed en kwaad. Nergens is het verschil tussen dieptepunten en hoogtepunten zo groot als op onze planeet. Zolang wij ons niet van de dualiteit bewust zijn, hebben we dagelijks te maken met de lastige gevolgen van de dualiteit.

We verlaten de mechanistische
visie en gaan over naar de holistische
fase van de wetenschap.
Wetenschap wordt dan
een nieuwe wijsheidstraditie. 

We ondervinden dus hoe we tussen de uitersten van die schijnbaar tegengestelde krachten heen en weer geslingerd worden, hoe we blijven polariseren. De paren van tegenstelling werken op elkaar in, lijken met elkaar te strijden en brengen emoties voort.

Het emotionele gebied kunnen we ons voorstellen als een verzameling van krachten die in ons bewustzijn wordt vertaald in stemmingen, remmingen, complexen, trauma’s, verlangens en driften. En zolang wij ons met onze emoties blijven identificeren, zolang we onderhevig zijn aan stemmingen en emoties, zullen momenten van wanhoop, twijfel, verdriet en depressie ons overvallen.

Een veelheid aan krachten doet daar ten slotte een ondoordringbare warboel ontstaan en maakt het tot een mistig gebied die als een duistere wolk om ons en de wereld heen hangt. We bevinden ons op een moment waarop het ergste dat de aarde in vijfenzestig miljoen jaar is overkomen, nu gebeurt. Dat is punt één. Punt twee: wij veroorzaken het. Punt drie: Er is slechts een kleine fractie van de mensheid die zich hiervan bewust is. Deze giftige wolk is en wordt door ons mensen zelf in stand gehouden en kan zodoende enkel door en in onszelf worden opgeheven als we boven de paren van tegenstellingen kunnen uitstijgen en de middenweg leren bewandelen.

In plaats van verscheidenheid
zonder eenheid is
het tijd om eenheid in
verscheidenheid te creëren.

Maar het universum is geen negatief verschijnsel, het is er ook een van schoonheid. Liefde, waarheid, mededogen en levensvreugde, al deze kwaliteiten zijn krachtig belichaamd in het universum. En dus ook in onszelf. We moeten onszelf opnieuw uitvinden, op een manier die ons in staat stelt te leven met wederzijds versterkende relaties (ik noem dit wevolutie ofwel de evolutie van het individu én het collectief). We bevinden ons op een kruispunt in de menselijke geschiedenis. Als we wetenschap en spiritualiteit verenigen – waarbij hart en geest samenkomen – zal dit ons in staat stellen een betere toekomst te creëren.

Wie wij eigenlijk zijn? Wij mensen zijn slechts een klein onderdeel van die grotere creatieve intelligentie die steeds aan het werk is.

AUTEUR MARY SPAN | ©DOESPLUS! | 231024
Trendjournalist/publicist en auteur van het boek Zinvolle [W]evolutie.
Hou ervan je te inspireren en te activeren voor zinvolle evolutie
in leven en werk, bouwend aan een wereld van nieuwe mogelijkheden