4 september 2023 | Mary Span | Evolutiegids

Minder ego, meer bewustzijn

Met ons ego kunnen we ontkennende gedachten en een negatief zelfbeeld hebben, minder in het ‘hier en nu’ leven en meer moeite hebben om dingen te relativeren of los te laten. Bang om het ego op te geven? Wie te veel met zijn eigen ego bezig is, verliest het contact met het innerlijke zijn én met anderen.

In de zeventiger jaren van de vorige eeuw ontdekte Les Fehmi, Ph.D., directeur van het Princeton Biofeedback Centrum in Princeton, New Jersey en een pionier op het gebied van neurofeedback een eenvoudig idee: iedereen heeft het vermogen om zijn zenuwstelsel te genezen, zijn pijn op te lossen, te vertragen en toch meer te bereiken, om de diepere kant van het leven te ervaren – kortom, om zijn leven dramatisch ten goede te veranderen.

Het ego is beperkt bewust, terwijl verbinding met
onze ware zelf een groot besef van eenheid en zijn ontsluit.

Volgens de psycholoog en onderzoeker zijn velen van ons vastgelopen in een gespannen, beperkte overlevingsmodus van aandacht die ons in een staat van chronische stress houdt – en die ten grondslag ligt aan de oorzaak van veel voorkomende kwalen, waaronder angst, depressie, ADD, stressgerelateerde migraine en meer. Om deze omstandigheden te verbeteren moeten we leren terug te keren naar een ontspannen, diffuse en creatieve vorm van aandacht, die ons weer verbindt met onze eigen innerlijke stem en ons zijn. Wat ons tegenhoudt, is het ego. Want die wil zijn gelijk halen en de controle houden.

Sommigen denken dat het opgeven van ons ego het antwoord is. Het ego heeft echter een belangrijke functie in ons leven: het zorgt voor het overleven van het lichaam. Het maakt ons ook nieuwsgierig en alert, waardoor we gaan zoeken, ons gaan ontwikkelen en uiteindelijk (hopelijk) ontdekken dat we de oplossingen in onszelf moeten vinden. De weg, die het analytische ego ons aandraagt, werkt uiteindelijk niet.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het beperkte bewustzijn van het ego ons niet gelukkig maakt en dat het niet de ultieme realiteit is. Maar toch koesteren we onbewust steeds ons ego en sluiten we het ontwaakte bewustzijn van ons grotere zelf uit.

Het vervullen van de behoeften van
het ego kan nooit tot zingeving leiden.

Laat ik twee specifieke houdingen noemen, die het meest actueel zijn en het meest voorkomen en die het beperkte egobewustzijn voeden en je afsnijden van je werkelijke oneindige verlangen. Het probleem is de zorg over het uiterlijk. Dit is natuurlijk niet nieuw. Want het egobewustzijn, het beperkte zelf, houdt zich daar vooral mee bezig en wordt versterkt door de schijn. Het is dan meer en meer een projectie naar buiten, en er worden lagen van persoonlijkheid gecreëerd, dat ons het geïdealiseerde zelf, het masker laat zien. Dit zijn persoonlijkheidsenergieën en geen innerlijke bronenergieën. Daardoor raken we los van de (kosmische) werkelijkheid, omdat we de basis – de bron van het werkelijke leven – verliezen. Daardoor ontstaat er angst en onzekerheid.

De andere houding is de verwarring die ontstaat door de dwaling van het onechte leven, waarbij de een tegen de ander wordt opgezet. Dat maakt ons competitief, gemeen, hebzuchtig, onszelf tegenover de ander opstellend, onszelf vergelijkend met anderen. Dit alles is gebaseerd op valse ideeën van afscheiding. Het maakt dat we steeds verder afdrijven van de echte innerlijke mens.

Dus als je kunt, observeer dan in het
bijzonder deze twee houdingen in jezelf.

In feite, worden we steeds afgesneden van de eenheid in de kosmos. We ervaren dan nooit de werkelijkheid van ons ware zelf. We ervaren nooit dat we eeuwig zijn en dat we niet bang voor het leven hoeven te zijn. Het is belangrijk ons ego te verkleinen door verbinding te zoeken met ons ware zelf.

Als we bijvoorbeeld tegen onszelf kunnen zeggen en dat ook werkelijk in onszelf menen: ‘Ik wil het beste uit mijn leven halen, omdat ik veel bij te dragen heb, en ik wil mijn bijdrage aan het leven geven omdat er veel in mij is dat ik kan bijdragen. Dat zal al het leven verrijken en dit zal mij ook verrijken. Ik wil het niet doen om indruk te maken op anderen of om iets te bewijzen of om iemand een voorsprong te geven, maar simpelweg omdat dit mooi en goed is, en omdat dit betekenisvol is. En als het kleine ego in mijn onwetendheid nog te sterk is, dan vraag ik aan mijn grotere zelf om mij in mijn proces naar het ware zelf te ondersteunen. Ik zal dan wachten en zien hoe het proces naar binnen zich ontvouwt. Ik zal kijken of ik nog steeds indruk wil maken, wil dat er van mij gehouden wordt, of wil pronken. Ik zal alert zijn op dit soort aspecten in mijn leven en daar een positieve draai aan geven door steeds naar mijn innerlijke stem te luisteren en dat na te volgen.’

Je hart hoort dingen eerder
en zuiverder dan het analytische egobrein.

Er is bewustzijn nodig om vrij te blijven van de interpretaties die het analytische egodenken ons geeft. Dat vraagt om radicaal eerlijk tegen onszelf te zijn. Om de donkere, verborgen delen in onszelf, om aannames en concepten onder ogen te zien. En te ervaren wat er gebeurt als we die er laten zijn, zonder ze voor waar aan te nemen. Er is moed nodig om uit het verhaal te stappen dat ons hoofd maakt. Vergeet niet dat we onze eigen werkelijkheid scheppen!

Zodra we de kleinheid van het egodenken erkennen, kunnen we onze eigen grootheid ervaren en kunnen we in vertrouwen en rust leven. In de verbinding met ons ware zelf worden onze zintuigen namelijk scherper, luisteren we dieper naar wat anderen zeggen en bedoelen, worden we minder getriggerd en emotioneel, zien we de humor van dingen in, leren we de signalen van ons lichaam te verstaan, maken we ons minder zorgen en het belangrijkste: we ervaren weer vreugde in ons leven. Minder ego en meer bewustzijn helpen ons gewoon vooruit naar het ware leven.

AUTEUR MARY SPAN | ©DOESPLUS! | 230904
Trendjournalist/publicist en auteur van het boek Zinvolle [W]evolutie.
Hou ervan je te inspireren en te activeren voor zinvolle evolutie
in leven en werk, bouwend aan een wereld van nieuwe mogelijkheden.