De rol van landen en regio’s

Als we bouwen aan eenheid in de wereld, kunnen we niet om de grote machtsblokken en regio’s heen. De nieuwe wereldorde wordt gedomineerd door zes supermachten: de VS, Japan en vier BRIC-landen: Brazilië, Rusland, India en China. Elk van hen heeft zijn eigen geschiedenis, kracht en tekortkomingen. Samen vormen ze het speelveld waarop de toekomst van de mensheid zich zal ontvouwen.

Verenigde Staten

De VS is niet langer de dominante economische en militaire macht die het ooit was. Het land was ooit sterk mét haar bondgenoten, maar Donald Trump heeft dat allemaal op de afvalhoop gegooid. De economische kansen voor mannen in de achtergebleven regio’s – de stemmers op Trump – verdwijnen meer en meer, omdat de economie is gebaseerd op kennis. De zingeving en waardigheid van mensen – meestal mannen – is hier in het geding. De VS zullen moeten leren verantwoordelijkheid te dragen die verder reikt dan macht en commercie. Hun kracht ligt in een diepgeworteld idealisme en de drang om van betekenis te zijn. Dat idealisme moet weer de leidraad worden.

Rusland

Rusland kent een geschiedenis van revoluties en oorlogen en probeert nog steeds haar eigen voorwaarden aan de wereld op te leggen. Dat maakt dat het land gewantrouwd wordt, ook vanwege wreedheden, afgescheidenheid en vervreemding. Rusland heeft consequent gehandeld als een constante destabiliserende kracht en heeft geprobeerd de grenzen te hertekenen om zijn macht te versterken. Rusland ziet helaas niet in, dat het land een unieke rol heeft te spelen als verbindende factor tussen Oost en West en de Euraziatische volkeren. De uitdaging: de eigen spirituele identiteit vinden en leren samenwerken met andere landen op basis van gelijkwaardigheid.

Europa

Europa zoekt naar eenheid in verscheidenheid. Vergrijzing zal de nabije toekomst van Europa bepalen en er is een enorm tekort aan jonge arbeidskrachten. Het continent is bezig zich te verenigen, maar worstelt met een ingebeeld gevoel van onmacht. Dat uit zich in overmatige regelgeving en een traag tempo van verandering. Is het continent nog wel een wereldmacht van betekenis? Te vaak loopt de EU aan de leiband van de VS. Zelfbezinning is hard nodig. Wat ontbreekt, is de moed om de transformatie te leiden die de wereld zo dringend nodig heeft. Toch zijn er tekenen van geestelijk ontwaken. Europa gaat een dynamisch proces in en zal een nieuwe wij-beweging zijn, gebaseerd op verbondenheid, ecologie, solidariteit en welzijn.

China

China, werkplaats van de wereld, kent een hardwerkende en ondernemende bevolking die sterk wordt gecontroleerd door de staat en de economie. Recente bevindingen laten zien, dat de mensen in China zich niet meer gelukkig voelen in hun openluchtgevangenis. Ze zijn weliswaar trots op hun economische, politieke en militaire supermacht, maar ze willen vrijheid. Tegelijkertijd zijn er diepgewortelde waarden die voortkomen uit confucianisme, taoïsme en boeddhisme: harmonie, respect, loyaliteit, rechtvaardigheid. De kracht van China zit in sociale cohesie en de zoektocht naar balans tussen traditie en globalisering. Het land vergrijst snel. De volgende stap is dat de geestelijke en ethische waarden leidend worden. Het land wil richting geven aan hun grote rol in de wereld, ook al bestaat de kans dat dit land in de toekomst uiteenvalt in autonome regio’s. Dat zal dan te wijten zijn aan de komende economische recessie in China en de val van de Communistische Partij.

Afrika

Afrika is een jong continent in volle ontwikkeling en snelgroeiend. Een nieuwe generatie staat klaar: leergierig, ambitieus en vastbesloten om internationaal een rol te spelen. De jongeren willen de code veranderen, ze willen vooruit. Gemeenschap en solidariteit zijn er diep verankerd en kunnen in de toekomst wereldwijd inspireren. Wat ontbreekt is ervaring, maar de potentie is aanwezig. De wereldwijde kantoren van UNICEF, UNFPA en UN Women zullen in 2026 in Nairobi gevestigd zijn. Deze wij-stap kan zorgen voor oplossingen die niet alleen over Afrika gaan, maar er ook uit voortkomen. Dit betekent een nieuw hoofdstuk voor mondiale governance.

Het Britse Gemenebest van Naties

Het Verenigd Koninkrijk was ooit een imperialistische macht en draagt dat verleden nog altijd mee. Vandaag is het Britse Gemenebest een netwerk van onafhankelijke landen, met als gedeeld streven het welzijn van het geheel. De Engelsen hebben een conservatieve inslag, maar ze beschikken over moed en een lange traditie van internationale betrokkenheid. Hun invloed kan positief zijn, mits ze vermijden dat hun kracht omslaat in dominantie.
India maakt deel uit van het Gemenebest en wordt algemeen erkend als een spiritueel centrum met diepgewortelde tradities in hindoeïsme, boeddhisme, jaïnisme en sikhisme. Maar onder premier Modi is het hindoeïsme leidend. De rijke geschiedenis en diverse praktijken trekken al eeuwenlang spirituele zoekers aan. Er ligt een spirituele transformatie voor India in het verschiet, met een nadruk op de ontwikkeling van een nieuwe universele cultuur. India’s wederopbouw, transformatie en zelfvertrouwen heeft jongeren en ondernemers een geest van lef gegeven en van morgen een vooruitzicht gemaakt. India wordt gezien als een sleutelnatie in dit proces, vanwege zijn spirituele erfenis en potentieel om als voorbeeld te dienen voor andere naties. India kan in de toekomst (met behulp van Nederland) een voedselgrootmacht worden en met gemak de derde plek bemachtigen in de top van grootste voedselexporteurs ter wereld, na de VS en Nederland.

Opkomende machtsblokken

Brazilië, India en Zuid-Afrika (BRICS) zijn de belangrijkste opkomende machtsblokken. Veel Brics-lidstaten beschikken over een demografisch dividend: de jongeren. Deze landen houden zich nu vooral bezig met ontwikkelingslanden in het Zuiden, waaronder het Midden-Oosten, Centraal- en Zuidoost Azië, Afrika en Latijns-Amerika. De door het Westen gedomineerde wereldorde zal worden vervangen door de opkomst van een nieuwe multipolaire wereldorde. Het gevolg is dat het Zuiden en de BRICS-lidstaten zich tegen het Westen zullen keren en een eigen munt als tegenhanger van de dollar willen. Een gemeenschappelijke munteenheid voor de BRICS-landen heeft vrijwel geen kans van slagen, omdat de groep niet aan alle essentiële voorwaarden voldoet die economen noodzakelijk achten. Een alternatief betalingssysteem is realistischer, maar zelfs dat zal de leden waarschijnlijk niet bevrijden van de dominantie van het ene of het andere land.

Hoopvolle onderstroom

Achter de krantenkoppen van vandaag ontstaan ​​belangrijke megatrends die ons leven ingrijpend zullen veranderen. Het Westen verliest haar regie over de wereldorde, werk zal hybride zijn, het wereldwijde financiële en monetaire systeem zal worden vernieuwd en bewust kapitalisme zal de zorg voor het milieu en duurzaamheid boven de financiële belangen plaatsen. Transformatie naar het nieuwe tijdperk vraagt echter om een krachtig gemeenschapsgevoel. Landen in het Oosten zijn in het voordeel, omdat ze al over een groot gemeenschapsgevoel beschikken.

De taak die voor ons ligt is groot, want oude gewoonten zijn hardnekkig. Ons verdienvermogen bepaalt of we nu en in de toekomst op een verantwoorde manier voldoende geld verdienen om onze welvaart en welzijn te behouden. Onze productiviteit – hoeveel we werken en wat we produceren – bepaalt het verdienvermogen. Die productiviteit groeit hier nauwelijks en blijft achter bij andere Europese landen. Niet het volgen van een ideologie brengt ons verder, maar ons bewustzijn dat we sterker en innovatief genoeg zijn om transformatie mogelijk te maken. We onderschatten stelselmatig onze eigen impact. Als we ons krachtig zouden voelen, zou de transitie naar een nieuwe wereld met meer mogelijkheden veel sneller verlopen.

Er zijn inmiddels genoeg mensen van hoog tot laag en van kleine plaatselijke initiatieven tot multinationale groepen – in ieder land, iedere gemeenschap of groep – met een geestelijke oriëntatie, visie en goede wil aanwezig om verandering mogelijk te maken. De manier waarop we onze leraren en opvoeders opleiden zal ingrijpend moeten veranderen. We zullen moeten werken aan een nieuwe wereldgemeenschap en een cultuur van goede wil, waarin het er niet toe doet of iemand uit Azië, Amerika, Afrika of Europa komt, en waarin religie of overtuiging geen scheidslijn meer vormt.

Daarvoor is het nodig dat mensen van goede wil elkaar opzoeken en samenwerken om de mensheid in haar ontwikkeling te ondersteunen. Dat betekent ook dat we de onderstroom zichtbaar moeten maken: de mannen en vrouwen van goede wil vinden, verbinden en organiseren, zodat er massa ontstaat. Op die manier kan er een publieke wereldopinie groeien die zo sterk is dat leiders, politici, zakenmensen en machthebbers er niet langer omheen kunnen. Zij zullen gedwongen worden om te luisteren en hun handelen daarop af te stemmen. Het zijn mensen met gezond verstand, inzicht in de wereldproblemen en – misschien wel het belangrijkste – een hart op de juiste plaats.

Wie bouwt de brug van overleven naar een leven samen?

De wereld staat op een kantelpunt. De uitdagingen zijn immens, maar de mogelijkheden zijn dat ook. Het bouwen van eenheid, begrip en samenwerking ligt binnen ons bereik, mits genoeg mensen van goede wil samenkomen en hun kracht bundelen. Het vraagt moed, geduld en een open hart, maar ook daadkracht en visie. Wie durft de brug naar morgen te bouwen? Het is een oproep aan ieder van ons, want wij zijn de beschermengelen van de wereld: de nieuwe wereld wordt gemaakt – steen voor steen, mens voor mens.